سخنی درباره جایگاه قاب عکس در دکوراسیون داخلی
یکی از ملزومات دکوراسیون داخلی ساختمان ( چه در منازل یا محل کار ) قاب عکس است. این قابها در منازل معمولا حاوی عکسهای خانوادگی است. اما در ادارات و محل کار شاید تعداد قاب عکسهای مثل گواهی استانداردها, جوایز تولید و غیره بیشتر باشند.
ما در این یادداشت صرفا به قاب عکس در منازل می پردازیم و سخن درباره سایر موارد را به فرصتی دیگر وا میگذاریم. اما آنچه تقریبا بین اینهمه مشترک است, جای نسبتا ثابت و بلاتغییر هر قاب عکس و معمولا شلوغی دیوارهائی می باشد که بدین منظور استفاده میشوند.
یک قاب خاتم تنها وقتی زیباست که در مجموعه ای از قاب عکسهای گوناگون در محاصره نباشد !
یکی از اصول مهم در دکوراسیون, جابجائی و تغییرات دوره ای و نسبتا مرتب می باشد. به این ترتیب میتوان بدون کمترین هزینه مالی, جلوه های گوناگونی از ملزومات گوناگون دکوراسیون را شاهد بود که صرفا بجهت همین تغییر جا بچشم می آید. منظور از ” هزینه ” هم هزینه خرید ملزومات ” جدید ” و نیز زیان معمول در فروش ملزومات ” قدیمی ” است.
این دو لفظ قدیم و جدید را بدانجهت در گیومه آوردیم که منظورمان ملزومات دکوراسیون نیست که بنا به دلائل گوناگون فنی, مُد و . . . دیگر ضرورتها, واقعا نیاز به تعویض دارند. همه ما با کلمه ” تغییر دکوراسیون ” آشنا هستیم. خیلی از خانمهای خانه دار هر از گاه تغییراتی در جانمائی مبلمان منزل, گلدانها و فضای سبز و . . . پرده ها میدهند. اما سخن ما اینجا تنها مربوط به قاب عکس های خانوادگی است.
شاید این سخن بویژه بیشتر مناسب خانواده هائی باشد که سنی از ایشان گذشته و معمولا کلی خاطرات از گذشته دارند که خوشبختانه بشکل عکس نیز نگهداری کرده اند. این عکسها که شاید طی 30 یا 40 سال گرفته شده, معمولا زندانی دهها آلبوم عکس اند که شاید بجهت نگهداری نیز مشکلاتی داشته باشند.
خاطرات آدمی, چه تلخ یا شیرین, با گذشت عمر به تدریج به بخشی از وجود هر فرد و خانواده تبدیل میشود. هر یک از ما حتما دهها کتاب خوانده ایم که شامل خاطرات زندگی مشاهیر ادب, هنر یا . . . سیاست ایران یا جهان اند. اما خاطرات هر کس, صرف نظر از موقعیت اجتماعی یا . . . معروفیت, حتما برای خود و نزدیکانشان عزیز است.
شاید برای کسی به خاطرات فردی ” گمنام ” چندان اهمیت ندهد. اما هیچکس برای خود و خانواده اش گمنام نیست !
میگویند نباید در گذشته درجا زد. برخی نیز بیشتر به ” حال ” یا ” آینده ” نظر دارند. اما شاید در این مورد نیز تعادل و دوری از افراط و تفریط بهتر باشد. آشنائی هر ملت به تاریخ خود, باعث اعتماد بنفس و بقایش میشود. تاریخ هر خانواده هم در خاطراتشان ثبت و ضبط شده است.
اگر به سخن اصلی مان برگردیم, پیشنهاد ما نصب چند تابلو تجمیعی بجای تعداد زیادی قاب عکس است که معمولا هم شکل و اندازه بوده و بجهت بصری تکراری اند. هر تابلو میتواند تعداد معینی از عکسهای خانوادگی را در بر گیرد که بصورت جداگانه به زندگی مشترک یک زن و شوهر، هر یک از بچه ها و غیره اختصاص دارند.
با این نگاه تنها چند تابلو بزرگتر روی دیوارهای مختلف نصب میشوند که هر یک میتواند شامل تاریخ خاطرات خانواده در هر مورد مشخص باشد. ابعاد این تابلوها بگونه ایست که در انتخابشان میتوان قابهائی را انتخاب کرد که خود بجهت تنوع طرح, ابعاد, نورپردازی, رنگبندی و غیره از نهایت تناسب و زیبایی شناسی برخوردار باشند.
گاهی ارزش یک قاب عکس چندان دست کمی از خود تصویر ندارد !
عکسهای چیده شده در هر تابلو را میتوان طبق یک برنامه و به ترتیب تاریخ, هر از گاه تعویض کرد. به این ترتیب هر تابلو نقش مستند تصویری را بازی خواهد کرد که روند یک زندگی را به ترتیب به بیننده علاقمند ارائه میکند. هر تابلو میتواند نام مشخص و متمایزی داشته باشد که انعکاس سیر همان زندگی است که در آن دنبال میشود.
از تابلو ها در هر نوبت جابجائی عکسها, میتوان عکس یا فیلم کوتاه ویدئوئی گرفت. به این ترتیب مستندهای تصویری پدید می آید که مثلا زندگی هر یک از بچه ها را از بدو تولد تا دانشگاه و ازدواج و غیره در آنها بازسازی تصویری شده است. مجموعه مستندهای هر تابلو, با تدوین مناسب, زندگی را بنمایش میگذارد که آن خانواده و بچه ها در طول زمان از سر گذرانیده اند.
با آرزوی سلامتی و دوام و شادی برای همه خانواده ها
ابتکار جالب معماری برای حفظ خاطرات گذشته یک ملک بعد بازسازی :
